Ο Γεώργιος Γρίβας αποτελεί αναμφισβήτητα, μία από τις πιο λαμπρές μορφές της σύγχρονης και όχι μόνο ιστορίας του Έθνους μας. Όλη του η ζωή ήταν αφιερωμένη για την Ελλάδα. Βρισκόταν πάντα στα πεδία των μαχών από την Ήπειρο και τη Μ. Ασία μέχρι και την ιδιαίτερη του πατρίδα, την Κύπρο.
Ο Διγενής από την ηλικία των 19 ετών και αφού αποφοίτησε πρώτα από το Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας, εγγράφεται στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και μετά από τρίχρονη εκπαίδευση, το 1919 αποφοιτά με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού.
Το 1919, ως ανθυπολοχαγός πλέον, λαμβάνει μέρος στη μικρασιατική εκστρατεία και πολεμά γενναία στα ελληνικά χώματα της Μικράς Ασίας ενάντια στους Τούρκους. Λαμβάνει μέρος στις μεγάλες εξορμήσεις και μάχες του Γ Σώματος Στρατού από τη Σμύρνη στην Πάνορμο και στο Εσκί Σεχίρ και φτάνει πέρα από τις όχθες του Σαγγάριου ποταμού σε απόσταση 70 χλμ μόνο από την Άγκυρα. Μετά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού και το καταστροφικό τέλος της Μικρασιατικής εκστρατείας τοποθετείται στη Ραιδεστό Θράκης. Για τη δράση του αυτή παρασημοφορείται και προάγεται σε υπολοχαγό.
Ακολούθως, ο Γρίβας επιλέγεται για φοίτηση στις στρατιωτικές σχολές τόσο της Ελλάδος, όσο και της Γαλλίας και διορίζεται καθηγητής στη Σχολή Πολέμου. Το 1925 γίνεται λοχαγός και το 1935 ξαναπροβιβάζεται αυτή τη φορά σε ταγματάρχη.
To 1940, κατά τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου μετά από επίμονη αίτησή του αποστέλλεται τελικά στο Ηπειρωτικό Μέτωπο και μάχεται κατά των ιταλικών επιθέσεων ως επιτελάρχης της «Σιδηράς Μεραρχίας», δηλαδή της Β’ Μεραρχίας του Πεζικού.
Το 1941 και μετά την υποταγή της Ελλάδας στους Γερμανούς ο Διγενής ιδρύει τη θρυλική οργάνωση «Χ» και αυτή τη φορά πολεμά ενάντια στους Γερμανούς με τη βοήθεια του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρύσανθου, με τον οποίο συνεργάστηκε στον αγώνα έναντι των Γερμανών κατακτητών.
Η πλούσια δράση της οργάνωσης «Χ» δεν σταματά με την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων. Το Δεκέμβριο του 1944 οι ανταρτικές κομουνιστικές δυνάμεις προσπαθούν να καταλάβουν την εξουσία και να εντάξουν στην Ελλάδα στον Ανατολικό Συνασπισμό. Ο Γρίβας όμως σταματά τα σχέδια του ΕΛΑΣ και των ελλήνων κομουνιστών στο Θησείο αποκρούοντας τις επιθέσεις τους. Από τότε μέχρι και σήμερα ο Γρίβας δέχεται γι’ αυτή του τη δράση το απερίγραπτο μίσος των κομουνιστών και των λοιπών «προοδευτικών»...
Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του Γρίβα αποτελεί φυσικά ο Αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α, της οποίας και ηγήθηκε. Ο Διγενής συντονίζει άψογα των Αγώνα κατά των αποικιοκρατών και για 4 χρόνια από το κρυσφήγετό του. Τα γεγονότα του 1955-59 είναι γνωστά και είναι αποτελούν τις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας του πολύπαθου ελληνικού νησιού μας. Μετά την παύση του Αγώνα ο Αρχηγός υποχρεώνεται να εγκαταλείψει την ιδιαίτερή του πατρίδα.
Κατά την τουρκική ανταρσία «κατεβαίνει» στην Κύπρο, εισηγείται την αμυντική θωράκιση της Κύπρου και τη δημιουργία της Εθνικής Φρουράς, ενώ παράλληλα αποστέλλεται στην Κύπρο ολόκληρη ελληνική μεραρχία. Έτσι η το νησί, χάρις κυρίως στο Γρίβα βρίσκεται πλέον σε πλεονεκτική θέση, κάτι το οποίο οι κυβερνόντες δεν εκμεταλλεύτηκαν, ήρθαν σε ρήξη με την Αθήνα και το 1967 και μετά από τα γεγονότα στην Κοφίνου ο Γρίβας «απελαύνετα» για δεύτερη φορά από την Κύπρο.
Τον Αύγουστο του 1971 επιστρέφει μυστικά και συναντιέται με το Μακάριο με τον οποίο συμφωνεί για πλήρη ενότητα με στόχο το καλό της Κύπρου. Ο δεύτερος τα βρίσκει με τη χούντα και αθετεί τη συμφωνία του. Το τι ακολούθησε είναι ευρέως γνωστό. Ο Γεώργιος Γρίβας Διγενή απέθανε την 27η Ιανουαρίου, σαν σήμερα το 1974, έξι μήνες πριν το πραξικόπημα της 1ης Ιουλίου…αλλά για μας ακόμα ΖΕΙ !
Ο Διγενής από την ηλικία των 19 ετών και αφού αποφοίτησε πρώτα από το Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας, εγγράφεται στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και μετά από τρίχρονη εκπαίδευση, το 1919 αποφοιτά με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού.
Το 1919, ως ανθυπολοχαγός πλέον, λαμβάνει μέρος στη μικρασιατική εκστρατεία και πολεμά γενναία στα ελληνικά χώματα της Μικράς Ασίας ενάντια στους Τούρκους. Λαμβάνει μέρος στις μεγάλες εξορμήσεις και μάχες του Γ Σώματος Στρατού από τη Σμύρνη στην Πάνορμο και στο Εσκί Σεχίρ και φτάνει πέρα από τις όχθες του Σαγγάριου ποταμού σε απόσταση 70 χλμ μόνο από την Άγκυρα. Μετά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού και το καταστροφικό τέλος της Μικρασιατικής εκστρατείας τοποθετείται στη Ραιδεστό Θράκης. Για τη δράση του αυτή παρασημοφορείται και προάγεται σε υπολοχαγό.
Ακολούθως, ο Γρίβας επιλέγεται για φοίτηση στις στρατιωτικές σχολές τόσο της Ελλάδος, όσο και της Γαλλίας και διορίζεται καθηγητής στη Σχολή Πολέμου. Το 1925 γίνεται λοχαγός και το 1935 ξαναπροβιβάζεται αυτή τη φορά σε ταγματάρχη.
To 1940, κατά τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου μετά από επίμονη αίτησή του αποστέλλεται τελικά στο Ηπειρωτικό Μέτωπο και μάχεται κατά των ιταλικών επιθέσεων ως επιτελάρχης της «Σιδηράς Μεραρχίας», δηλαδή της Β’ Μεραρχίας του Πεζικού.
Το 1941 και μετά την υποταγή της Ελλάδας στους Γερμανούς ο Διγενής ιδρύει τη θρυλική οργάνωση «Χ» και αυτή τη φορά πολεμά ενάντια στους Γερμανούς με τη βοήθεια του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρύσανθου, με τον οποίο συνεργάστηκε στον αγώνα έναντι των Γερμανών κατακτητών.
Η πλούσια δράση της οργάνωσης «Χ» δεν σταματά με την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων. Το Δεκέμβριο του 1944 οι ανταρτικές κομουνιστικές δυνάμεις προσπαθούν να καταλάβουν την εξουσία και να εντάξουν στην Ελλάδα στον Ανατολικό Συνασπισμό. Ο Γρίβας όμως σταματά τα σχέδια του ΕΛΑΣ και των ελλήνων κομουνιστών στο Θησείο αποκρούοντας τις επιθέσεις τους. Από τότε μέχρι και σήμερα ο Γρίβας δέχεται γι’ αυτή του τη δράση το απερίγραπτο μίσος των κομουνιστών και των λοιπών «προοδευτικών»...
Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του Γρίβα αποτελεί φυσικά ο Αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α, της οποίας και ηγήθηκε. Ο Διγενής συντονίζει άψογα των Αγώνα κατά των αποικιοκρατών και για 4 χρόνια από το κρυσφήγετό του. Τα γεγονότα του 1955-59 είναι γνωστά και είναι αποτελούν τις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας του πολύπαθου ελληνικού νησιού μας. Μετά την παύση του Αγώνα ο Αρχηγός υποχρεώνεται να εγκαταλείψει την ιδιαίτερή του πατρίδα.
Κατά την τουρκική ανταρσία «κατεβαίνει» στην Κύπρο, εισηγείται την αμυντική θωράκιση της Κύπρου και τη δημιουργία της Εθνικής Φρουράς, ενώ παράλληλα αποστέλλεται στην Κύπρο ολόκληρη ελληνική μεραρχία. Έτσι η το νησί, χάρις κυρίως στο Γρίβα βρίσκεται πλέον σε πλεονεκτική θέση, κάτι το οποίο οι κυβερνόντες δεν εκμεταλλεύτηκαν, ήρθαν σε ρήξη με την Αθήνα και το 1967 και μετά από τα γεγονότα στην Κοφίνου ο Γρίβας «απελαύνετα» για δεύτερη φορά από την Κύπρο.
Τον Αύγουστο του 1971 επιστρέφει μυστικά και συναντιέται με το Μακάριο με τον οποίο συμφωνεί για πλήρη ενότητα με στόχο το καλό της Κύπρου. Ο δεύτερος τα βρίσκει με τη χούντα και αθετεί τη συμφωνία του. Το τι ακολούθησε είναι ευρέως γνωστό. Ο Γεώργιος Γρίβας Διγενή απέθανε την 27η Ιανουαρίου, σαν σήμερα το 1974, έξι μήνες πριν το πραξικόπημα της 1ης Ιουλίου…αλλά για μας ακόμα ΖΕΙ !
.jpg)
